Biblia i jej motywy w kulturze

Kultura europejska opiera się w większości na kulturze antycznej i Biblii. Te dwa fundamenty stanowią istotną część dziedzictwa kulturowego naszego kontynentu, kształtując tożsamość i wyznaczając ramy dla wielu dziedzin życia kulturalnego, w tym literatury, filozofii, sztuki i moralności.

Słowo "Biblia" wywodzi się z języka łacińskiego od słowa biblios - łodyga papirusu. Papirus był wówczas popularnym materiałem do pisania, wytwarzanym z łodyg rośliny o nazwie papirus. Łodygi papirusu były rozcinane na cienkie paski, a następnie sklejane w formie arkuszy, na których można było zapisywać teksty.

Czym jest Biblia?

Biblia to zbiór ksiąg uważanych przez żydów i chrześcijan za księgi święte, należące do sfery sacrum. Sfera sacrum, znana również jako sfera świętości, to pojęcie, które odnosi się do obszaru, w którym manifestuje się duchowe, religijne i święte aspekty życia ludzkiego. Ta sfera obejmuje wszystko, co jest uważane za święte, sakralne lub religijne, i jest oddzielona od sfery profanum, która jest związana z codziennym, światowym życiem.

Biblia dzieli się na Stary Testament, złożony z 46 ksiąg, opisujących przymierze Boga z narodem wybranym oraz na Nowy Testament, złożony z 27 ksiąg, które mają w sobie 4 Ewangelie (Jana, Łukasza, Marka i Mateusza), które opisują dzieje, śmierć, naukę Chrystusa.

Pamiętaj, że czytanie tekstu biblijnego wymaga przejścia od sensu dosłownego do sensu naddanego. Język biblijny, to język symboliczny, który jest wieloznaczny. Oznacza to, że Biblii nie można rozumieć w dosłownym sensie, tylko odbierać ją jako metafora.

W biblii możemy znaleźć:

• hymny

• psalmy

• przypowieści

• listy

• kazania

Język Biblii

Biblia jest zbiorową pracą wielu autorów i została napisana w różnych językach, głównie hebrajskim i aramejskim. Następnie przełożono ją na język grecki, co dało początek tzw. Septuagincie.

Septuaginta, zwana również LXX, to przekład Starego Testamentu z języka hebrajskiego i aramejskiego na język grecki. Nazwa Septuaginta pochodzi od legendy mówiącej o siedemdziesięciu lub siedemdziesięciu dwóch tłumaczach, którzy mieli dokonać tego tłumaczenia w III wieku p.n.e.

Kolejnym etapem w historii tłumaczenia Biblii był trzeci wiek naszej ery, kiedy to (według legendy) św. Hieronim dokonał tłumaczenia Biblii na łacinę. Ta łacińska wersja, znana jako Wulgata (łac. Vulgata), stała się jednym z najważniejszych i najbardziej wpływowych przekładów Biblii w historii chrześcijaństwa. Św. Hieronim pracował nad Wulgatą przez wiele lat, starając się przekazać teksty biblijne w sposób możliwie dokładny i zrozumiały dla ówczesnych czytelników.

Styl biblijny

Mimo że poszczególne księgi biblijne powstały w różnych okresach i charakteryzują się różną strukturą, w każdej z nich można zauważyć pewne wspólne cechy stylu. Należą do nich:

• Podniosły i uroczysty charakter wypowiedzi.

• Liczne metafory i porównania, które obrazują przekazywane treści.

• Powtarzające się symbole i alegorie, które nadają głębszy sens tekstu.

• Inwersje, czyli nietypowe konstrukcje zdaniowe, które podkreślają ważność przekazywanych treści.

• Wielokrotne powtórzenia i równoległe konstrukcje składniowe, które nadają rytm i klarowność tekstu.

• Apostrofy i używanie trybu rozkazującego, co wzmaga ekspresywność wypowiedzi.

• Dominacja zdań współrzędnie złożonych, często rozpoczynających się od spójników, co sprawia, że tekst jest bardziej zrozumiały i logiczny.

• Liczne sentencje i aforyzmy, które zawierają mądrości i nauki przekazywane przez teksty biblijne.