Polityka okupacyjna III Rzeszy

W okresie II wojny światowej, niemiecka polityka we wschodniej i zachodniej Europie przyjęła zróżnicowane formy, kształtując krajobraz historyczny pełen przeciwności losu.

Polityka niemiecka w Europie

W środkowo-wschodniej Europie, Niemcy wprowadzili brutalną doktrynę "przestrzeni życiowej" (Lebensraum), traktując te obszary jako teren do zagospodarowania dla niemieckiej rasy panów. Ludność słowiańska, romska i żydowska została uznana za podludzi, podlegając niewolnictwu i systematycznemu wyniszczaniu. Rządy oparte na terrorze karano surowo wszelkie przejawy oporu. Zainicjowany przez Heinricha Himmlera, Generalny Plan Wschodni, zakładał eksterminację Żydów i większości Słowian w Europie Wschodniej.

W zachodniej Europie, represje nie były tak drastyczne jak na wschodzie, ponieważ Niemcy traktowali mieszkańców tych obszarów jako spadkobierców Germanów. Tworzono marionetkowe rządy kolaborujące z okupantem, co stanowiło element niemieckiej polityki w regionie.

Ruch oporu w okupowanej Europie

W okupowanej Europie pojawiły się zorganizowane grupy, które prowadziły walkę z najeźdźcami. W Polsce istniała Armia Krajowa (AK), w Jugosławii działała partyzantka komunistyczna pod dowództwem Josipa Broza-Tito, a we Francji ruch oporu Résistance, który w sierpniu 1944 roku poprzez antyniemieckie powstanie wyzwolił Paryż.

Niemcy wobec Żydów

Polityka niemiecka wobec Żydów zaowocowała przesiedleniem ich do tzw. gett oraz wprowadzeniem obowiązku noszenia gwiazdy Dawida pod karą śmierci. Konferencja w Wannsee w 1942 r. zatwierdziła plan "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej", czyli fizycznej eksterminacji europejskich Żydów, co później nazwano Holokaustem.

Holokaust

Holokaust, czyli zagłada europejskich Żydów, kierowana była przez Adolfa Eichmanna. Niemcy utworzyli specjalne obozy zagłady, w których realizowano plan eksterminacji, obejmujący nie tylko Żydów, lecz także Romów, Polaków, Rosjan, Ukraińców i Białorusinów.

Auschwitz Birkenau - Niemiecki obóz zagłady w Oświęcimiu

Wobec Holokaustu obywatele państw europejskich przyjmowali różne postawy. Występowały przypadki współpracy miejscowej ludności z okupantem, jak również aktywnego oporu, jak to miało miejsce w Polsce, gdzie działała Rada Pomocy Żydom "Żegota". Niektóre jednostki i jednostki międzynarodowe, takie jak Irena Sendlerowa, Raoulow Wallenberg, Henryk Sławik, Chiune Sugihara i Oskar Schindler, angażowały się w heroiczne działania na rzecz ratowania ludzi przed zagładą. Te różnorodne postawy ukazują złożoność i trudne wybory, jakie stawiano przed ludźmi w czasach największego konfliktu w historii.