KONGRES WIEDEŃSKI

Europa po wojnach napoleońskich

Wiosną 1814 r. po wkroczeniu wojsk VI koalicji do Paryża królem Francji został Ludwik XVIII. Napoleon został zesłany na wyspę Elbę.

Wojny napoleońskie doprowadziły do zmian polityczno-społecznych w Europie.

Zwołanie kongresu

Celem miało być unormowanie sytuacji w Europie, przywrócenie starego porządku (fr. ancien regime). Uczestniczyły w nim zwycięskie mocarstwa: Rosja, Austria, Wielka Brytania i Prusy oraz ich najważniejsi sojusznicy. Później dopuszczono również Francję.

Przebieg obrad

Za początek obrad uważa się 2 października 1814 r., a za koniec 9 czerwca 1815 r.

Obrady Kongresu zakłóciło "sto dni" Napoleona. W marcu 1815 r. cesarz powrócił z wygnania i zajął Paryż. Przeciw niemu powołano VII koalicję i pokonano w bitwie pod Waterloo. Po tym wydarzeniu został zesłany na wyspę św. Heleny.

Główne decyzje kongresu

Przyszły porządek polityczny miał się opierać na trzech zasadach: restauracji, legitymizmu, równowagi sił.

Powstanie Świętego Przymierza

26 września 1815 roku zawarto Święte Przymierze pomiędzy Rosją, Austrią i Prusami.

Inicjatywa cara Aleksandra I i Klemensa von Metternicha.

Miało ono na celu zapobieganiu wszelkim działaniom rewolucyjno-powstańczym, które mogły by zagrozić ustalonemu porządkowi.

Do Świętego przymierza przyłączyła się większość państw europejskich.